Spijt van de puinhoop die ik heb gemaakt
Van wat vroeger mijn leven was

Spijt van de puinhoop die ik heb gemaakt
Van wat vroeger mijn innerlijk was

Spijt van de puinhoop die ik heb gemaakt
Van wat vroeger vriendschap was

Spijt van de puinhoop die ik heb gemaakt
Van wat vroeger mijn toekomst was

Spijt, dat ik de puinhoop niet meer opgeruimd krijg
Hoe hard ik mijn binnenste ook veeg, het blijft stoffig daar

Te ver, heb ik het laten komen,
Niet hard genoeg gewerkt, om van het leven nog wat te maken

Steeds gedacht, het komt wel goed
Maar dat komt het niet....

Een schuldgevoel stapelt zich op,
Gebukt onder een zwarte wolk,
Vecht ik tegen de schuld
Die ik zelf heb veroorzaakt

Ik kwets andere, geef ze de schuld van mijn schuld
Ik weet, het is fout
Maar:

Spijt, het komt altijd véél te laat,
Had ik maar eerder geweten,
Dat ik nu zou weten wat ik weet...