Eva. Als ik die naam hoor denk ik aan dat perfecte meisje, mooi, gelukkig, veel goede vrienden. Kortom, in de ogen van anderen heeft ze alles. Dat is zo makkelijk gedacht, al dacht ik zelf ook dat ze alles perfect in handen had.

Eva. Totdat ik haar beter leerde kennen. Zoveel meegemaakt in haar korte leven, haar lach zo lief en blij. Maar haar ogen staan vol verdriet en pijn. Al haar ‘goede’ vrienden zijn niet zo goed voor haar als het leek. Ze voelt zich eenzaam en alleen. In de steek gelaten voor wie zij ooit was.

Eva. Als ik die naam hoor denk ik aan dat meisje. Dat met haar lach het verdriet in haar ogen verbergt. Dat meisje dat zo gelukkig lijkt, maar zich alleen en in de steek gelaten voelt. In de steek gelaten voor zichzelf.

Eva.

Het meisje dat zij vroeger was.