. . . mijn kind ons bloed is joods . . .
mijn kleuteradem stokte altijd
horend schreeuwen merg en been
vanuit mijn eigen vaders mond
leek hij kon geen kant meer heen
moeizaam heeft hij mij verteld
mijn kind ons bloed is joods
in jappenkamp was het gelijk
we waren duivels des doods
later hoorde ik werkelijkheid
martelingen javaans etmalen
van afschuw moest ik braken
onmenselijke angst verhalen
kijkend naar mijn pa dierbaar
wetend zijn ouders ondergegaan
beseffend oorlogen niet voorbij
minuten gaan dan vaker stilte slaan
| H.J.: | Vrijdag, mei 14, 2004 00:37 |
| Deze is bijzonder Maria.Zo goed weergegeven dat hun oorlog nooit is afgelopen. dan is twee minuten per jaar hoe belangijk ook wel erg kort. knuffie |
|
| de nifter: | Woensdag, mei 05, 2004 14:13 |
| eh... en dan bedoel ik de mensen die dergelijke gruweldaden uitvoeren (om verwarring te voorkomen) | |
| de nifter: | Woensdag, mei 05, 2004 14:12 |
| gets zeg. dat valt bijna niet voor te stellen. en beter joods bloed dan zwart bloed | |
| christina: | Dinsdag, mei 04, 2004 19:33 |
| bloed joods maar net als ieders bloed rood lief zusje van me als ik straks stil ben zullen mijn gedachten bij je zijn bij jou en bij de mensen die ik niet ken maar waar ik met respect aan zal denken dikke knufff meis |
|
| wil melker: | Dinsdag, mei 04, 2004 17:42 |
| Lieve maria, dat besef is iets om trots op te zijn, naast de pijn van alle lijden. Liefs, wil |
|
| Auteur: maria | ||
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||