Ik vraag of je me los wil laten, en me gewoon laat gaan
maar stil bid ik dat je heel dicht bij me blijft staan

door jou voel ik me klote, en toch ook weer heel blij
ben je een goede vriendin, of ben je een deel van mij?

laat je me ooit los, of blijf je aan mij kleven
maak je me zo dun, dat ik echt kan zweven

dat wil ik, zo licht als lucht zijn
en dat dat niet lukken gaat doet me zo veel pijn

jij bent mijn leven, ook al doet dat soms pijn
maar wie zou ik dan zonder jou moeten zijn

dan is er niets meer over, alleen mijn lichaam nog
dan is er niets meer over, minder dan met anorexia toch

ik verban je uit mijn lichaam, kom op ga nu maar
hopend dat je later terug komt, dan ben ik toch weer zwaar

dan maak jij mij weer dun, en net zo gelukkig als nou
ik kan echt niet ontkennen, dat ik van je hou

jij laat mij afvallen, steeds meer en meer
totdat ik zo licht ben, even licht als een veer

dan is mijn doel bereikt, waar ik altijd al naar steef
ik kan echt niet wachten tot ik eindelijk zweef

maar aan de andere kant maak je mijn lven kapot
je maakt heel mijn lichaam stuk, en door jou voel k me rot

ik weet niet wat je bent, een vijand of een vriend
maar jou laten gaan, dat heb je niet verdiend

Ik probeer jou te vergeten anorexia, mijn beste vriendin
Jij hebt mij ziek gemaakt, heb je nu je zin

Stil blijf je wachten, tot de tijd er weer is
Dat ik zie dat ik niet zonder jou kan, en jou zo erg mis

Ik kan niet zonder jou leven, maar ook niet met jou
Maar dan sterf ik wel dun, ook al is dat gauw

Ik wou dat ik anorexia kon overwinnen, maar dat lukt mij niet
Zij “is” mijn leven, en niemand die het ziet

Stiekem hoop ik, dat iemand het wel ziet
Dat ik daar heen kan gaan, met mijn pijn en verdriet

Elke dag, denk ik hetzelfde weer
Het doet zo’n pijn, ik wil niet meer

xXx marijke xXx