Verlangend...
Weer een nacht die komen gaat
Het zwarte doet de dag wegwijven
De maan verlicht nu onze rust
Tot de zon opkomt en de maan verslaat
De stilte overheersend rustgevend
Het lawaai van de dag verlaten stil
Een enkeling waakt nog met de maan
Een ander in een diepe slaap weg zwevend
Verlangend naar de koele lakens
Slapeloos toekijkend hoe de tijd verstrijkt
Oor gelegd op het dons gevulde kussen
Hoofd overdenkend de dagelijkse bakens
Wachtend op de ochtend glorie
Opstaan met wallen onder de blauwe kijkers
Suffig aan het dagelijkse ritueel
“Waarom kan ik nu niet slapen, verdorie”?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: -- Calimero -- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||