Maandenlang heb ik geweend
elke avond, elke nacht
heel stilletjes, heel zacht
elke avond meer van jou vervreemd
Overdag had ik mijn masker aan
ik was iemand die van het leven genoot
maar vanbinnen ..ging ik dood
achter mijn masker was het met mij gedaan
soms werd het masker mij te zwaar
werd ik opeens een andere ik
wanhopig, verdrietig en vol schrik
al mijn problemen op een hoop bij elkaar
soms moest alles er eens uit
maar het was nooit helemaal weg
theeft ook geen zin dat ik het verberg..
theeft geen zin dat ik mijn ogen sluit
het beeld van die ene dag blijft zitten
ik krijg het niet uit mijn gedachten
het zit er al hele dagen, hele nachten..
jij blijft voor altijd zitten, diep vanbinnen