ik schreew het uit!!!
ik huil.
een lach vanbuiten,
betekend een traan vanbinnen.

alles wat ik zeg,
alles wat ik doe,
draait verkeerd uit,
komt anders over,
en vervaagd dan als een geluid.

waarom begrijpt niemand mij dan goed!?!

sta ik dan echt helemaal alleen?
is er dan niemand om mij heen?
niemand die hetzelfde voelt?
doordringt er echt niemand die lach op mijn gezicht?
of kan het gewoon niemand schelen wat er omgaat in m'n binnenste?

IK KAN ZO NIET VERDER GAAN !!!
ooit zal m'n gebroken hart het winnen van m'n lach!
zal m'n lach de moed verliezen.

wat moet er dan gebeuren?
hoe zal alles dan verdergaan?

is er dan echt niemand die hetzelfde voelt?
is er niemand die weet wat er wordt bedoelt!?!