ben ik een schande
iets waarmee je je imago kan verbrande
misschien ben ik jullie allemaal niet waard
Je ogen is wat men woede bedaart
Ik kan niet boos zijn, krop het dan maar op
dan word maar gek in de kop
lelijk van buiten
dus kan ik naar ze fluiten
keken ze maar naar binnen
dan kon ik ze voor me winnen
waarom kan niemand de échte mij zien
dat ik dit allemaal misschien allemaal niet verdien
zien dat ik je nooit zal kwetsen of raken
ik zal je altijd bewaken
ik zoek iemand niet zo blind
die toch al iets positiefs van mij vind
zij zal mij een kans en hoop geven
en mijn ziel laten vergeven
dat ik je niet kan vergeten
dat je altijd aan mij zal vreten
soms wil ik smeken
maar je zal me toch breken
je keuze heb ik nooit begrepen
ik had nooit naar jou gegrepen
ik vergelijk jou men een zonsondergang
eerst mooi, ik hou me in bedwang
dan wil ik zingen
kan ik mijn geluk niet bedwingen
daarna is alles zwart
en voel ik een scheur in mijn hart
tijd om te slapen
kan ik in mijn dromen terug naar die zonsondergang gapen
,,Nee, niet verdwijne
je bent de mijne!"
Een traan rolt over mij wang
en besef ik, hoe ik naar jou verlang
jij, mijn zonsondergang.