Adem
Dit werkt niet:
zo voetloos rondscheren door platgewalste paden
vol met dode bomen
rottend, huilend van verdriet.
Het water lost weer op in mijn stomend warme handen
en de razend snelle geesten
vliegen vlugger dan die;
Ademstoten,
knallend door de lucht in al hun volle vaart
voedend elke centimeter van de rijk begroeide aarde
met mijn vruchteloze ketchupbloed.
Reacties op dit gedicht
| Alter_Ego: | Dinsdag, januari 03, 2006 14:55 |
| zo... jij hebt er een fan bij wie dat is weet ik nog niet, maar ik zal er in ieder geval in bewondering naast staan bijzondere klasse blabla Tim |
|
| de nifter: | Maandag, mei 10, 2004 08:03 |
| ja lekker ketchup... ik kwam, ik las, ik bewonderde |
|
| rivierinsect: | Zaterdag, mei 08, 2004 17:49 |
| werktniet, werktniet.. likje ketchupbloed..? niet boos zijn, hippyshoe, kijk, kijkk! de zon... :) |
|
| Fernando: | Zaterdag, mei 08, 2004 17:44 |
| lekker onderuit genieten van de zon met een slakkegangetje de dag door hmm, niks mis mee |
|
| Oorlam: | Zaterdag, mei 08, 2004 17:18 |
| ik prefereer ook ketchup boven curry, mevrouw hippieschoen! aai, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||