lopend door de duinen
wil ik even alles vergeten
al het mooie is maar schijn
zal maar voor even bij je zijn
richting waterkant gelopen
blijf ik even stil staan
denkend aan je woorden
je zult hem moeten laten gaan
verborgen achter een gordijn
laat ik mijn tranen gaan
alleen als ik alleen ben
bij jou blijf ik op mijn benen staan
vergeten moet je niets
misschien worden het mooie momenten
als je gaat beseffen dat je blij moet zijn
dat dit leven je is gegeven
een klein moment onoplettendheid
fataal de afloop dan misschien
nu lig je daar in het ziekenhuis
tranen zullen ze je niet laten zien
blijf je hard vechten?
laat je je vrienden niet alleen?
denkend aan de dag van morgen
waarin jij ook nog leven moet
ga alsjeblieft niet heen
zeg je vrienden geen vaarwel
je ligt daar in dat witte bed
ik hoop dat je weer naar huis mag, snel
voor mij ben je een onbekende
heb je misschien wel eens gezien
je bent een vriend van hem
daarom verdien jij het niet zo vroeg te gaan
een klein moment onoplettendheid
fataal de afloop dan misschien
nu lig je daar in het ziekenhuis
tranen zullen ze je niet laten zien