Sharp Ends And Nothing More
Clouds hurried up the sky
No cry would go by unnoticed
In evening’s shade, except
The ones enclosed in my sigh.
Watched the moon breathe agony
With a fistful of pale, restless stars
Once flying by my eye in curly glaze,
Now nothing‘s left of that sweetened harmony.
All is out of place, down and above.
It’s restless since you went away…
Nothing is where it used to lay
And surely not you, my love…
We let our heads lay down on the shore
Where moon once kissed daylight.
Stars now search their way into darkness,
While with you, I craved for nothing more...
Reacties op dit gedicht
| Phoweyk: | Dinsdag, mei 11, 2004 17:32 |
| thereeeeeeee she is. mooi man, ja i like it. :) maarre waar blijft die mail? :P |
|
| Ninandra: | Dinsdag, mei 11, 2004 11:48 |
| Leest heel lekker weg, ook al is de inhoud wat droef... erg mooi! Veel sterkte met t verwerken van je verdriet.. don't let your head hang down! |
|
| Robski: | Dinsdag, mei 11, 2004 10:46 |
| Een mooie.. helaas droef van inhoud.. hoop dat alles uiteindelijk wel weer gaat worden zoals je zo graag zou willen :) Liefsssss *knuffie* Rob |
|
| T-tears-S: | Dinsdag, mei 11, 2004 07:09 |
| Ooh mooi geschreven!! =) xXx Shar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Serenity | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||