Jij bent het voor mij,
Maar we weten allebei:
tussen ons is het voorbij.
Onze gevoelens zeggen dat het anders is,
Ik weet nu dat ik je mis.

We weten niet wat we ermee aanmoeten,
het enige dat we nog doen is elkaar begroeten.
We willen onszelf behoeden voor nog meer pijn en verdriet,
ik denk tenminste dat jij dat ook zo ziet?!

Ik heb het uitgemaakt,
en ben daarmee zelf afgehaakt.
Ik heb alles verwoest,
Maar dat was zoals het zijn moest.

Op dat moment was het goed dat ik dat deed
én ook al veroorzaakte ik daarmee veel leed:
mijn kijk op de wereld moest worden verbreed.
Ik wilde mijn eigen leven leiden,
Maar wilde ook vrienden blijven.

Een onmogelijke combinatie, zo leek het.
Ik heb toen mijn vrijheid vooropgezet.
Ik moest een eigen leven opbouwen,
En op mezelf vertrouwen.

In het begin was ik erg blij,
Ik voelde me zo vrij.
Ik kon vriendinnen gaan maken,
En kon me eindelijk losmaken.

Ik ging stappen met vriendinnen,
Dat maakte me blij van binnen.
Ik dacht er niet over om bij je terug te komen,
Ik had andere toekomstdromen.

Mijn vriendinnen kwamen nu op de eerste plaats,
Jammer voor jou, helaas.
Het was mijn keuze,
En op dat moment een hele serieuze.

Ik had tijd nodig om mezelf te vinden,
Ik wilde me nog niet binden.
Langzaam aan werd ik weer die spontane meid,
Hetgene dat ook verdween was mijn onzekerheid.

Ik had nu zelf vriendinnen,
Ik wist niet meer wat ik zonder ze zou moeten beginnen.
Ze lieten me de pijn van het pesten vergeten,
Dat hadden ze toch maar mooi voor elkaar gekregen.

Dat ze me de pijn deden vergeten kwam doordat:
Ze mij de vriendschap gaven, die ik lang niet had.
Toen ik er eenmaal aan was gewend dat ik vriendinnen had,
Merkte ik hoe het verhaal in elkaar zat.

Ik moest eerst zelf het geluk vinden,
Voordat ik me kon binden.
Nu heb ik een eigen leven,
En kan ik je alles geven.

Nu, is alleen een jaar later dan toen,
Ik wil ineens weer dingen met je samendoen.
Ik heb je toch wel gemist,
Ik heb me gewoon vergist.

Tja….kan ik er wat aan doen?
Ik had gewoon een eigen leven nodig, toen.
De keuze was op dat moment goed,
Het was zoals het zijn moest.

Nu weet ik niet meer wat ik moet,
Het vrij zijn voelt zo goed.
Maar vast is ook wel wat,
Ik ben het alleen zijn zat.

Ik heb hier met je over gepraat,
En je zei dat je me niet haat.
Je voelt ook nog veel voor mij,
Maar ja, het is voorbij...

Het zal niet meer goed komen,
Daarvan kunnen we alleen nog dromen.
Het kan gewoon niet,
Gelukkig dat jij dat ook ziet!