een stukje spiegel
ben bij de psygoloog geweest,
ben oficieel zwaar depresief,
haat dat woord,
ook al zal ik het niet ontkennen
kreig mischien andere medicijne
veel zwaarder en sterkere troep
zit daar te huilen omdat ik dingen vertel die ik niet vertelen wil
ga met rode ogen weer naar school
heb een stukje spiegel gekregen
snij ter plekken mijn polsen open
niemand die snapt dat het mij goed doet
voel me iets beter
mijn hand zit onder het bloed
niemand ziet het
hou mn vuist gebald
zou niemand het merke dat mijn polsen bloeden
val ik op wanneer ik me zo slecht voel
hoop het niet maar tog
huil weer eens midde in de klas
hoor mense praten kijken een paar
maakt me niets meer uit
ben het niet meer waart
om nog levend hier te zijn
JFR
Reacties op dit gedicht
| Bente123: | Donderdag, mei 13, 2004 19:58 |
| Heej, je bent wel wat waard, in ieder geval voor mij, I'll be there for you. Knuffel van mij | |
| Boudaatje: | Dinsdag, mei 11, 2004 21:24 |
| waard ben je altijd!!! en laat je niet aanpraten door een stomme psy een keer jou gezien en die heeft al een oordeel???? raar de mijne was na een jaar nog niet gefixeerd. Huil maar, het kan zo goed doen, kijk niet om laat anderen maar praten knuffel |
|
| onzeker persoon: | Dinsdag, mei 11, 2004 21:18 |
| zeg dat niet, je bent het zeker waard!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: floris_ful | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 11 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||