Het was mijn oma die het deed....
die zonder toestemming me truitje omhoog deed.....
even kijken of je borstjes zijn gegroeid...
ik was 12....het was september...alles was uitgebloeid..
niet alleen kijken met haar ogen...
ze zat er aan...ik voelde me leeg gezogen...
Ik zei 'NEE!' ik wil het niet....
mijn angst voor handen en groot verdriet...
dan ben je 12 jaar...gaat naar de eerste klas...
ik heb 3 maanden gezegt....want het was nog maar pas.
ik heb 3 maanden gehuild. ik zat vol met verdriet....
maar vertellen deed ik niet....
ik dacht..Carolien het is je eigen schuld..zelf gedaan..
ik keek nachten lang naar sterren en de maan....
maar op een dag moest ik het kwijt...
ik liep naar mijn vader zonder enkele spijt...
ik heb het hem verteld en hij schrok...
was het zijn moeder die zomaar het truitje omhoog trok?
hij vertelde het mijn moeder en het ging rond...
iedereen wist het en ik besefte dat ik er niet alleen voor stond...
oma heeft het fout gedaan...
iedereen zei:' Carolien geef haar aan!'
ik heb haar een brief geschreven.....
die ik haar niet zelf durfde te geven....
ze heeft er op gereageert...het was niet zo bedoeld... oma bedoelde het niet kwaad,
maar het is je oma die niet luistert en je zomaar achterlaat!
ik was boos...wilde haar niet zien...
ik heb een rot leven..is dit weer iets wat ik verdien?
op een dag nam mijn moeder me mee naar drachten...
het was niet wat er van moest verwachten...
we stonden zo bij opa en oma in de huis...
voor het eerst voelde ik me er niet thuis.....
we hebben gepraat en gehuild,en ik was nog boos...
toch was ik blij dat me moeder voor mij koos,
om mee te gaan naar opa en oma..Mama stond achter mij...
ik voelde me weer een beetje vrij...
toch heb ik een probleem, en dat is niet fijn,
het is voor mij moeilijk alleen met een jongen te zijn.
het is dat ik Marcel volledig vertrouw...
en dat ik heel veel van hem hou...
maar het betekent niet dat ik alles ben vergeten,
en dat moet mijn oma zeker weten....
ze zij vergeet alles snel..het word zo als vroeger heerlijk fijn...
ik zei: ' oma ik ben NIET meer klein!'
nu is alles weer goed...
maar voel nog wel wat het met mij doet....
oma en ik hebben weer veel plezier, en zijn blij
en het verleden...dat ligt achter mij!
ik wil niet zeggen dat al mijn verdriet weg is...want dat is absoluut niet zo..ik denk er erg vaak aan... maar het is toch mijn oma....