Het is geen gedicht, maar een tekstje..
Daar zit ze
klein, ineengedoken in een hoekje
haar knietjes omhooggetrokken,
haar borsten beschermend
Haar tere zachte gezichtje steunt op haar rechterknie,
haar bolle wangen en neus verbergend
Ze schrikt van mijn voetstappen
schuifelend door de vervallen, stoffige gang
Hier en daar een raam gebroken,
ervoor zorgend dat buisjes licht naar binnenvallen
en haar tere lichaampje mysterieus met wit en paars belichten
Grote waterige ogen vermijden mijn blik
angst doet haar nog meer verbergen.
Lieve snikjes roeren mijn hart
ze probeert zich groot te houden
Ineengedoken kruipt ze weg
als ik mijn hand aanreik
naar een nog stoffigere uithoek van de hoek
2x 90 graden geven haar een gevoel
van bescherming
ik deins niet terug
ze zal vertrouwen
ik streel het huidje
van haar wangen
zacht als babytijgertjes
vol van verlangen
die bolle rode zachte
wangen