Vriend
Je kwam uit het niets
Maar op het juiste moment
Je behoedde me onwetend
Als vangnet fungeerde je
Nog steeds onwetend
Ik vertrouwde niemand meer
Tot ik je leerde kennen
En jij, nu wetend
Me weer vertrouwen gaf.
Enkel door urenlange gesprekken
Waarbij je luistert zonder repliceren
Raakt mijn puinhoop stilaan opgeruimd
Het masker haast weggegooid,
en mijn harnas bijna doorboord.
Je geeft raad vermomd als stille wenk
En ik moet je wel geloven
Je maakt dat er een frisse wind
door mijn donkere gedachten gaat waaien.
Dat ik weer een bos zie door de bomen,
en mezelf weer vertrouw.
Er bestaat geen ridder op een wit paard.
Wel een redder met een luisterend oor,
en die is op sommige momenten
meer dan tien ridders waard.
Wil je echter één ding vragen
Wat er ook gebeuren mag.
Blijf vooral mijn vriend.