Koud en eenzaam
De ramen zijn geopend
De wind streelt mijn haren
De vogels zingen mijn lied
Het lied van de gevangene
Gevangen in teveel gedachtengangen
De spin komt dichterbij
Weeft haar web rondom mijn zere lichaam
Zij herkent de haat in mij
Het zwarte zaad zaait eenzaamheid
De zon die deze nacht bevrijdt
Ik drijf alleen op mijn zinnen
De muren hebben zich gesloten om mij heen
De litanie van woorden gaat beginnen
Vallen als regendruppels
Koud, nat en verdrietig
De wind streelt mijn haren
De vogels zingen mijn lied
Het lied van de gevangene
Gevangen in teveel gedachtengangen
De spin komt dichterbij
Weeft haar web rondom mijn zere lichaam
Zij herkent de haat in mij
Het zwarte zaad zaait eenzaamheid
De zon die deze nacht bevrijdt
Ik drijf alleen op mijn zinnen
De muren hebben zich gesloten om mij heen
De litanie van woorden gaat beginnen
Vallen als regendruppels
Koud, nat en verdrietig
Reacties op dit gedicht
| de nifter: | Vrijdag, mei 14, 2004 08:19 |
| t is wel triest maar daarom niet minder mooi | |
| BloodElf: | Donderdag, mei 13, 2004 21:35 |
| Ik zie mezelf zo vaak terug in jou dichiejs =( beangstigend gewoon | |
| Oorlam: | Donderdag, mei 13, 2004 21:21 |
| een mooi, wel wat insluitend gedicht.. | |
| Darkdevils-night: | Donderdag, mei 13, 2004 20:08 |
| herkenbaar, deze prachtige woorden.. heel mooi gedaan Liefs en knuffel Cora |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||