trage schijnbewegingen dansen op je wang
een dwang onbedwingbaar om te kussen
terwijl jij verlangend naar dansende ogen kijkt
het zal niet langer gaan om te beheersen

wegdraaien is niet eens een optie meer
want ik wil niet minder, dan raken, kussen, strelen
niet eens dat mijn hart nu sneller slaat
maar slechts het lekkere dat jij me brengt

jij hebt gevangen waar ik het aas niet wilde zijn
zwemmend in gedachten zag ik plots jouw lach
weg, verkocht, ik ben niet langer de rust zelve
en toch verdwijnt de wil om vrij te zijn niet

het strelen waar nog weer meer uit voortvloeit
je huid zo zacht als was het zuiver satijn
nee, ik kan je nu even niet meer weerstaan
ik laat me gaan, en geniet van dit genot