> EENZAAM <
Eenzaam kuierend door de
tuin van mijn liefde
draagt iedere bloem jouw parfum
de dauwdruppels hebben de smaak
van je lippen
de rozen laten het hoofd hangen
hun doornen prikken mijn
onvoorzichtige vingers
ik zuig het bloed op als
een geslagen hond die
triest zijn wonden likt
je afwezigheid zit weer als een
zeurende, snerpende pijn in alle
zenuwpunten van mijn lijf.
xx xx
Reacties op dit gedicht
| will hanssen: | Vrijdag, mei 14, 2004 11:42 |
| Mooi geschreven, hoor en... hoe moeilijk mischien ook...bedenk dat je tóch nooit alleen bent. Liefs, Will |
|
| manuela gonzales: | Vrijdag, mei 14, 2004 00:37 |
| prachtig geschreven liefs manuela |
|
| manuela gonzales: | Vrijdag, mei 14, 2004 00:36 |
Over dit gedicht
| Auteur: mvi | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||