JE LAAT JE VRIENDJES GAAN
JE LAAT JE VRIENDJES GAAN
De tak aan de boom,
nestelt zich een weg naar het licht.
Vriendjes om hem heen,
vriendjes op het eerste gezicht,
maar met een andere gezicht.
Wind wakkert aan,
een luide scheur,
je breekt af.
Je laat je vriendjes gaan.
Je sterft stilletjes tussen de bladeren.
Ik vraag me af:
is er voor jou ook een nieuw bestaan?
De tak aan de boom,
nestelt zich een weg naar het licht.
Vriendjes om hem heen,
vriendjes op het eerste gezicht,
maar met een andere gezicht.
Wind wakkert aan,
een luide scheur,
je breekt af.
Je laat je vriendjes gaan.
Je sterft stilletjes tussen de bladeren.
Ik vraag me af:
is er voor jou ook een nieuw bestaan?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Machiavelli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||