voorbij...
het was donker
geen geluid
alleen de regen die tikte op het dak
ik lag daar
wou gaan
van alles weg
maar jij stond ineens voor me
gaf mij het licht
zei de juiste woorden
ik bleef
ik staarde voor me uit
je was ineens weer weg
kon je maar langer blijven staan
even een knuffel een kus
het was goed
het licht bleef me bij
ik lag daar nog steeds
een traan die rolde
van verdriet
niet gelukt te ontsnappen
aan de pijn
de mensen om me heen
geen liefde
alleen van jou
nog steeds loop ik rond
een spoor niet te volgend
een keer links dan weer rechts
maar niet rechtdoor
de wereld komt op me af
het geluk en verdriet
verspreidt zich langzaam
maar jij gaf mij het licht
blijf dan nog even bij me
want je ging te snel
voorbij...
geen geluid
alleen de regen die tikte op het dak
ik lag daar
wou gaan
van alles weg
maar jij stond ineens voor me
gaf mij het licht
zei de juiste woorden
ik bleef
ik staarde voor me uit
je was ineens weer weg
kon je maar langer blijven staan
even een knuffel een kus
het was goed
het licht bleef me bij
ik lag daar nog steeds
een traan die rolde
van verdriet
niet gelukt te ontsnappen
aan de pijn
de mensen om me heen
geen liefde
alleen van jou
nog steeds loop ik rond
een spoor niet te volgend
een keer links dan weer rechts
maar niet rechtdoor
de wereld komt op me af
het geluk en verdriet
verspreidt zich langzaam
maar jij gaf mij het licht
blijf dan nog even bij me
want je ging te snel
voorbij...
Reacties op dit gedicht
| Lost_Angel: | Vrijdag, mei 14, 2004 17:06 |
| Heeel mooi..echt heel gevoelig neergezet..super! I like it! :) Knuffel, |
|
| will hanssen: | Vrijdag, mei 14, 2004 17:04 |
| Heel mooi geschreven! Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: blue eye | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||