het is allemaal als een droom
liefde geven, liefde ontvangen
ga zo maar door, oneindig
verlangd naar dat beetje liefde
dat werkelijk voor mij bestemd is

teneergeslagen loop ik door
met de angst die over mijn schouder loert
al zijn alle dingen nog zo mooi
mijn leven is totaal verwoest
door de herinneringen die me achtervolgen

tot in de diepe donkere nacht
blijven ze bij me, en laten me nooit
een enkele secone alleen
het verdriet wordt me te zwaar
lang zal ik het niet meer kunnen verbergen

zoekend naar dat beetje hoop, lijkt alles
verder weg te gaan en te vervagen
onduidelijker en minder mooi dan ooit tevoren
alles lijkt zo mooi, schijn
is echter hetgeen dat elke keer bedriegt

denken kan ik beter niet meer doen
me storten om mijn examens is de redding
blokken, blokken terwijl eigenlijk
mijn diploma al voor een groot deel binnen is
blokken is even mijn alles, mijn redding

nog een paar weken, niet eens veel meer
alles zal wegvallen, weer iets weg
langzaam aan gaat echt alles wat ik had,
verloren in een diepe afgrond
blijf ik hier heel alleen achter

een nieuwe toekomst na deze weken
echter nog onzeker, door die loting
al drie jaar mijn streefdoel
gaat nu misschien weggekaapt worden
recht voor mijn neus, waar ik bij sta

dan is de redding ver te zoeken
opnieuw iets weg, en je zult zien
dit gaat mij overkomen...
al jaren dromend van die opleiding
voorgelogen, bedrogen en het einde!

dan sta ik werkelijk helemaal alleen
met 1 iemand aan mijn zijde
kan wel positief blijven kijken nu, maar
als het fout gaat, is mijn toekomst weg
hoe moet ik met dat idee omgaan?

verloren van alle onzekerheid
het heeft me weten te overmeesteren
al gaat het nu nog zo goed met me
het verdriet blijft knagen
door het verleden en door de toekomst...

tijd stil zetten maar weer??