Ik weet niet of je echt bestaat, maar je bent men maat. Ik weet niet wie je bent of hoe je heet. Het is men geweten dat met me speelt.
Ik sta uren en dagen in de kou, en ik wacht daar nog steeds op jou. Maar het kan niet en het mag niet! En dat doet pijn.
En toch, ik blijf denken dat je ooit naar mij zult wenken. Je staat in men geheugen en ik geniet ervan met volle teugen.
Ik heb tranen van plezier, denk eraan het is niet van hier. Het is iets wat niet bestaat en dat in men maat.
Ik blijf hopen ook al kan ik je niet kopen. Je zal er ooit voor me zijn ,al leed ik veel pijn.
Ooi zal je mij vinden en dan zal de liefde ons binden.