ik liet je staan
verdrietig loop ik over het strand
ik zak door mijn knieen in het zand
ik leg mijn hoofd op mijn knieen
duizende vragen razen door mijn hoofd
tranen vloeien
waarom had je dit beloofd
mn tranen gedroogt en beloot weer te gaan
toe ik mijn hoofd op tilde schrok ik
ik zag je in de verte staan
maar ik ben naar huis gegaan
en heb gedaan alsof je daar nooit hebt gestaan
niet om dat ik je niet wil zien
maar kan het gewoon niet aan
Reacties op dit gedicht
| Nerissa: | Zaterdag, mei 15, 2004 20:57 |
| mooi gedicht, maar waarom druuf je het niet aan??? Liefs Nerissa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lovefairy | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||