de lijdensweg
ik bewandel een weg
vol putten en kuilen en rotsen en bulten
in een uitgestrekte droogte
struikelend,strompelend onder de schroeiende zon
geen schaduw van een boom
geen wolkje verfrissende regen
geen briesje streelt mijn hals
enkel de uitputtende weg
telkens neem ik een afslag
volg de wegwijzer naar beter
wandel door een schijnbaar evenwicht
even een makkelijk pad
maar alle afslagen komen weer bij die ene weg uit
vol putten en kuilen en bulten en rotsen
de verzengde zon put me uit
de hoop aan de horizon blijft onbereikbaar
vol putten en kuilen en rotsen en bulten
in een uitgestrekte droogte
struikelend,strompelend onder de schroeiende zon
geen schaduw van een boom
geen wolkje verfrissende regen
geen briesje streelt mijn hals
enkel de uitputtende weg
telkens neem ik een afslag
volg de wegwijzer naar beter
wandel door een schijnbaar evenwicht
even een makkelijk pad
maar alle afslagen komen weer bij die ene weg uit
vol putten en kuilen en bulten en rotsen
de verzengde zon put me uit
de hoop aan de horizon blijft onbereikbaar
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: zeesce | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||