| | Eeuwige Zon | |
Geruisloze lippen in mijn nek
Wolken nemen vormen aan
Gras kietelt tussen mijn tenen
Traag beschrijft de zon haar laatste baan
Je kijkt me aan en lacht lief
Uren hebben we hier gelegen
Samen, in elkaars armen, heel stil
Kijkend naar de wolken, heel genegen
Dit is ons moment, onze dag
Mijn lichaam door geluk overspoeld
Omdat ik graag dicht bij je ben
En omdat ik weet dat jij hetzelfde voelt
De zon gaat langzaam onder
Maar voor ons blijft ze schijnen
Omdat ik het voel, ik weet het
Dat ons gevoel nooit zal verdwijnen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Litchi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||