Op het VENSTER # 1
Als een vrouwenbuik
(een heuvelrug, een mesthoop,
en nog veel meer,
in de boodschappentas
van mijn verbeelding)
spant zich
de wereld. Grijs
wordt zwart, vanavond
wit - en morgen?
Mijn vingermes haakt
in het maagdenblauw
der hemel,
en slurpt, erachter,
aan het slijm der
ingewanden.
(1968)
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: rosseel eric | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||