papa
papa,
je verdween uit ons leven,
zij at je als het ware op,
zij nam je weg van al je vrienden,
zij nam je weg van jezelf,
zij nam je zelf weg van ons!
is zij dan echt zo mooi?
zo lief?
zo zacht?
is zij het zoveel waard,
da wij
je zo hoeven te missen,
en stillaan,
heel zachtjes
dieper en dieper
verder van je wegraken
en stil in ons zelf
dood gaan van verdriet.
je verdween uit ons leven,
zij at je als het ware op,
zij nam je weg van al je vrienden,
zij nam je weg van jezelf,
zij nam je zelf weg van ons!
is zij dan echt zo mooi?
zo lief?
zo zacht?
is zij het zoveel waard,
da wij
je zo hoeven te missen,
en stillaan,
heel zachtjes
dieper en dieper
verder van je wegraken
en stil in ons zelf
dood gaan van verdriet.
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Donderdag, januari 13, 2005 12:45 |
| Zucht...waarom schrijf je niet meer...! zou graag, meer gedichtjes van jou willen lezen.. liefs Elizabethh |
|
| kikkertje: | Dinsdag, juni 01, 2004 12:15 |
| dit is echt heel mooi geschreven! ik hoop dat je vragen ooit beantwoord zullen worden..het is niet eerlijk van met nog zoveel vragen achter te blijven...maar weet dat je papa je beschermengel zal zijn, nu, morgen en voor altijd! ik wens je heel veel moed en doorzettingsvermogen toe! veel liefs! xxx |
|
| Litva: | Zaterdag, mei 22, 2004 17:21 |
| *SLik* Heel mooi geschreven en zo herkenbaar... Liefs Anne |
|
| **Elise**: | Zondag, mei 16, 2004 22:40 |
| tsja, daar zal je eens goed over moeten praten met hem. Heel mooi geschreven Veel sterkte Elise Elise |
|
