Een kleine bevlekte bromvlieg begrijpt zelfs

dat een val zijn poot kan breken

Maar jij blijft klimmen terwijl je naar me schreeuwt

dat je dat verdomme zelf moet weten

weet ik denk ik bij mezelf

maar ik laat je stuiteren

als je billen in mijn richting

zeilen en je parachutekoordje

knip ik door of knoop ik vast

zodat ik zeker weet dat

je valt met met het welbekende huilende

gejank wat jou zo typeert miskend ofzo

dat gevoel van bloed besmeurde kinderlijkjes

plaatsvervangende kotsneigingen

ik sta er maar wat bij te lanterfanten terwijl

je tuimelt met een rotgang ver boven me

de lucht laat zich het aanleunen en verplaatst

zich met een flauwe grimas, pas op

de plaats is rood nu, scharlaken, vlekkerig alsof je

zelfs deelsgewijs kleur geeft vrekkerig

mijn oldschool sneakers plakken aan stukjes jou

en dus maakte ik me uit de voeten

voor ik jouw resten niet meer verwijderen kon met cif oxi action