De man die zomaar ergens loopt
en niet weet waar hij is
verplaats mij
in hem
Hij weet dat niet maar vanwege
zijn richtingloos gehakketak
door straten pleinen
zie ik waar ik ben
Verdwaald voor hij zich realiseert
deze weg exact de vorige
volgende precies deze
vicieuze cirkel
Voetstappen kloppen op casseien
en in het ritme van zijn treurnis
tel ik de treden die mij de stad intillen
honderdzesenveertig en ik ben thuis
Precious Things: | Dinsdag, mei 18, 2004 17:24 |
Han Sterk, jouw gedicht is zeer sterk! Er zit iets in, iets heel moois. Met plezier gelezen, |
|
Auteur: Han Sterk | ![]() ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 18 mei 2004 | ||
Thema's: |