Zalige stilte, of toch bijna.
Zachtjes speelt de radio.
De stilte is ongewoon
geen gezeur, geen gesnauw, geen bevel.
Ik doe gewoon waar ik zin in heb.
Moet met niemand meer rekenig houden, enkel met mezelf.
Het lijkt of de dag twee keer zo lang duurt.
Ik heb eigenlijk nog nooit zoveel tijd gehad.
Ik ben nu de trotse bezitter van een zee van tijd.
En vooral een zee van stilte.
Een kalme rust kwam over dit huis.
Een soort rust waar ik bang voor ben.
Bang dat die rust zal verdwijnen.
Dat de eeuwige onrust zal terugkomen.
Met de daarbijbehorende bevelen en het gesnauw.
Het kan niet meer... hij is niet meer.
Eindelijk tijd voor IK
In plaats van te verdrinken in zelfmedelijden,
ga ik nu zwemmen tegen de stroom op.
De slaafse apathie van me afgooien.
Heerlijk gewoon weer mezelf worden.
IK word weer IK.