UITWEG
UITWEG
alle vrolijke kleuren
lijken langzaam de grond in te druppelen
om zo een sombere duisternis achter te laten
die me verwoed laat zoeken naar een uitweg
omdat ik niet in het donker opgesloten wil zijn
maar het lijkt of elke deur naar buiten is gesloten
en ik bezit geen sleutel
ik heb er alles voor over om weer "Ik" te kunnen zijn
maar even weet ik niet meer hoe
dus zit ik nog in het donker
te hopen op een toegang
tot mijn gewone leven
tot de vrolijke kleuren in het licht
tot mijn gevoelens
zodat ik verder kan
met een poging
om te leven
12 januari 1997
alle vrolijke kleuren
lijken langzaam de grond in te druppelen
om zo een sombere duisternis achter te laten
die me verwoed laat zoeken naar een uitweg
omdat ik niet in het donker opgesloten wil zijn
maar het lijkt of elke deur naar buiten is gesloten
en ik bezit geen sleutel
ik heb er alles voor over om weer "Ik" te kunnen zijn
maar even weet ik niet meer hoe
dus zit ik nog in het donker
te hopen op een toegang
tot mijn gewone leven
tot de vrolijke kleuren in het licht
tot mijn gevoelens
zodat ik verder kan
met een poging
om te leven
12 januari 1997
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Sandra Witteveen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||