telefoon
Ik neem de telefoon,
Zal ik bellen?
Nee toch maar niet.
Ik wil wel!
ik wil je stem horen,
even met je babbelen.
Omdat ik je zo mis!
Maar ik bel niet,
ik wacht tot jij me belt.
Mja, kan nog dagen, weken duren.
Ik durf niet te bellen,
weet toch niet wat vertellen.
En als ik bel heb ik schrik,
schrik voor de teleurstelling.
Schrik dat we niets hebben te zeggen,
en zomaar weer afleggen...
en dan blijf ik weer achter,
alleen, met een leeg gevoel.
Ik wil je wel bellen,
want ik mis je zo hard.
Maar ik durf niet...
misschien bel jij me morgen wel????
Zal ik bellen?
Nee toch maar niet.
Ik wil wel!
ik wil je stem horen,
even met je babbelen.
Omdat ik je zo mis!
Maar ik bel niet,
ik wacht tot jij me belt.
Mja, kan nog dagen, weken duren.
Ik durf niet te bellen,
weet toch niet wat vertellen.
En als ik bel heb ik schrik,
schrik voor de teleurstelling.
Schrik dat we niets hebben te zeggen,
en zomaar weer afleggen...
en dan blijf ik weer achter,
alleen, met een leeg gevoel.
Ik wil je wel bellen,
want ik mis je zo hard.
Maar ik durf niet...
misschien bel jij me morgen wel????
Reacties op dit gedicht
| Princess Of The Darkness: | Zaterdag, mei 22, 2004 19:33 |
| Moeilijke strijd blijkbaar.. Hij zal je ooit wel eens bellen..Leven met hoop geeft een doel om te blijven vechten.. Xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zotte mie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||