Stil leven
Zoals soms bomen staan in lange rijen
stonden hier de vissers langs de waterkant.
Behalve één. Hij maakte schilderijen,
leunend tegen 't venster van een grachtenpand.
Achter 't glas: een houten tafel waar een band
op ligt. Een oude van Pierre Corneille,
bruin gekleurd door 't licht. Eronder staat een mand,
doodstil, tot men er weer een trui gaat breien.
Op het doek worden de vissers een voor een
in slaap gebracht, en sluiten de gordijnen.
Alle lijnen liggen opgedroogd op 't zand.
En waar eens schepen leken te verdwijnen
vloeit nu water dat geworden is uit steen,
en regen, geworden uit de schildershand.
Mei 2004
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Zaterdag, oktober 30, 2004 09:32 |
| bewondering hou van dat soort schilderijen en dan die vissers erin verwerkt prachtig gedaan hoop snel weer eens wat nieuws van je te lezen | |
| marian: | Zaterdag, mei 22, 2004 19:40 |
| heeeeee!!!!!!!leo?????? leef je nog?..... een pracht gedicht. kussie van marian..... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Leonenkra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||