Duivels
In nevelen gehuld, ontnam je mij
de kracht om nog te huilen.
En eveneens was je zo vrij,
om mijn ziel in te ruilen.
De geur van zwavel, waarvan ik braak
doordringt nu heel mijn wezen.
In jouw ogen staat de wraak,
nu duidelijk te lezen.
Ik schreeuw het uit en ga tekeer,
niets kan me nog helpen,
te laat komt het verweer,
het bloeden niet meer te stelpen...
Mijn ogen open, ik kijk opzij,
de nachtmerrie is weer voorbij.
de kracht om nog te huilen.
En eveneens was je zo vrij,
om mijn ziel in te ruilen.
De geur van zwavel, waarvan ik braak
doordringt nu heel mijn wezen.
In jouw ogen staat de wraak,
nu duidelijk te lezen.
Ik schreeuw het uit en ga tekeer,
niets kan me nog helpen,
te laat komt het verweer,
het bloeden niet meer te stelpen...
Mijn ogen open, ik kijk opzij,
de nachtmerrie is weer voorbij.
Reacties op dit gedicht
| petra maas: | Dinsdag, mei 25, 2004 15:44 |
| ben het helemaal met de nifter eens. Wel mooi geschreven trouwens, liefs, Petra |
|
| de nifter: | Maandag, mei 24, 2004 14:10 |
| naja... dromen zijn bedrog om er maar eens een beproefd cliché tegen aan te gooien | |
Over dit gedicht
| Auteur: Edith Meyers | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||