In 1 klap veranderd het
1 klap je leven voorbij
In 1 klap over met de pret
En de oorzaak, dat ben jij
Je zat aan mij
Je hield je handen niet thuis
Je maakte me bang met alles wat je zei
Je maakte me zo bang als een muis
Je vernietigde me in een klap
De vrolijke, gezellige marjolein
Je zorgde er voor dat ik bang werd voor mijn eigen pap
Je deed me echt veel pijn
Bang voor elke man/ jongen die ik ken
De angst sluipt in mij rond
Dit is niet wie ik echt ben
Ik ben niet meer het meisje dat jij zo “leuk” vond
Kapot ben ik gegaan
Verrot van binnen
En weet niet meer hoe ik moet doorgaan
De angst begint nu echt te winnen
Vertellen lukt me niet
Na 2 jaar mijn mond dicht houden
Ik had gewoon te veel verdriet
Het heeft me van veel weerhouden
Geef mezelf van alles de schuld
Wil mezelf niet meer zijn
Ik ben voor verdriet omhuld
En mijn tranen lijken net een fontein
Maar alsjeblieft, je hebt me verslagen
Ik ben je niet vergeten
En je zult nooit uit mijn leven vervagen
Maar waarschijnlijk zal jij niets meer van deze gebeurtenis weten
*** gelukkig heb ik de gene nooit meer gezien... alleen het nadeel is dat ik nooit me mond heb open gedaan... altijd gewilt maar ben gewoon bang:S... maar waarom zal hij mij waarschijnlijk vergeten zijn terwijl ik altijd aan hem denk? ach kon iedereen die zo'n iets heeft gedasan maar eens de gevoelens voelen van de gene die dat is aangedaan.. ***
24-05-04
| Hendrika89: | Donderdag, maart 01, 2007 11:25 |
| heel mooi neergezet. ik ken dat.. ik heb er 5 jaar lang me kaken stijf op elkaar stilgehouden..uit de schaamte en angst.. nu ik ineens alles eruit floepte.. het is fijn dat mensen achter je staan en je reikende hand geeft.. als je wilt praten, ben je van harte welkom.. Liefs, sterkte! |
|
| sandrakeuh: | Zaterdag, mei 29, 2004 18:21 |
| hey meissie. ik denk dat er veel zijn die dat hebben meegemaakt, inclusief ik. ik weet het, het is verschrikkelijk moeilijk maar je zult het moeten verwerken, vergeten kun je toch niet. je zult er elke dag mee geconfronteerd worden. bij mij is het bijna 3 jaar geleden en ik ween nog elke dag. op school hou ik me sterk, maar eenmaal in mijn bed komen de beelden weer naar boven. 1 goede raad: laat het een stukje van je leven worden, leer er mee leven. je hebt enorm veel geluk dat je hem niet |
|
| Ria: | Maandag, mei 24, 2004 19:23 |
| Je hebt er goed aangedaan dit op te schrijven, maar je zou er toch met iemand over moeten gaan praten... alleen kan je het niet oplossen,daarvoor ben je te diep gekwetst...zoek hulp nu het nog kan,en denk dat ik altijd achter je zal staan... Geef niet op jij bent nog jong en hebt nog een heel leven voor je... niemand mag een jong meisje haar leven verwoesten...Veel sterkte en een knuffel... Ria |
|
| *joyce*: | Maandag, mei 24, 2004 15:39 |
| Hey meissie.. HEel erg mooi geschreven..! Ik wil er altijd met je over praten als je dat nodig hebt.. Ik begrijp je ..ik heb het ook meegemaakt.. Ik laat je NOOIT in de steek! Ik ben er voor je.. knuff joyce |
|
| Auteur: *shasa* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||