Ogen vol tranen,
Een lach vol pijn,
Telkens hele lange dagen,
Zo van die dagen wanneer ik bij jou zou willen zijn.
Je maakte me altijd aan het lachen,
Maakte me altijd blij,
Zo van die kriebeltjes vanbinnen,
Soms deden die ook best wel pijn.
Toen ik je moest missen,
Toen ik je niet kon zien,
Wanneer ik me slecht voelde,
Wanneer ik het niet wou laten zien.
Net dan wou ik je hier bij me,
Op dat moment wou ik je armen om mij heen,
En net dan moest ik je missen,
Zo hard missen dat het mijn einde kon zijn.
***ik weet het mensu tiz niej zooow goed,ma ik moest gewoon erges kwijt hoeda ik mij voelde.***