Dacht ik dat het iets moois kon worden,
Werden weer m'n dromen en m'n hart gebroken.
Had ik alles net een beetje op orde,
Is m'n hoop weer weggedoken.
Derde keer op een rij,
Zo vaak valt mijn hart in stukken.
En nog zijn mijn gevoelens voor jou niet voorbij,
Omdat ik ze simpelweg niet kan onderdrukken.
Jij kan er ook niks aan doen dat mij dit steeds gebeurd,
Ik wil je hier de schuld niet van geven,
Maar telkens weer word m'n wereld opgekleurd,
Om er vervolgens niks in te beleven.
Toch doet het wel even pijn,
Om niet degene te zijn die je wilt dat ik ben.
Dit gevoel zal er nog wel even zijn,
Hoewel ik deze situatie onderhand wel ken.
Met deze woorden sluit ik dit hoofdstuk af:
Jij bent niet degene aan wie het lag.
Bedankt voor alle dingen die je me gaf.
En het spijt me dat het gewoon niet zo zijn mag...