Daar lig ik dan in bed..
Aan onze mooie verledentijd samen te denken..
ik vraag een hand, een zet..
en kijk hoe ik verder moet, wat moet ik bedenken..
Ik weet dat het nu echt voorbij is..
Eigelijk kan ik het nog steeds niet geloven..
Was wel de eerste die wis..
Dat jij onze liefde ging doven..
Nu sta ik er alleen voor, er is niemand die mij ziet..
En weet niet welke kant ik op moet..
Je doet me nu zown verdriet..
En de weg verder volgen kan ik niet zo goed..