ongeluk...
Daar sta ik dan weer krom gebogen
alle kracht uit me weggezogen
Alle hoop vervlogen
Alles had tegen me gelogen
Daar sta ik weer helemaal stuk
in mij is het leeg is er geen geluk
er komt weer onheil aan dus ik buk,
Ik ben alleen geboren voor het ongeluk
Daar lig ik weer bijna dood
Nee, ik ben niet zo groot
door iedereen die met mij gevoel heeft gekloot
Mijn arm is van het bloed helemaal rood.
Reacties op dit gedicht
| Cordeb: | Zondag, mei 30, 2004 15:47 |
| You're enchained by your own sorrow In your eyes there is no hope for tomorrow there are so much tares sown but it isn't allow to grown sometimes you let your hope down But the sun is still in the sky now it's raining, but soon, it will be dry. i hope you're patiently watiting.. I hope you stick and give the sorrow a kick discard all your sadness waiting for you hapiness |
|
| brinkieloontje: | Dinsdag, mei 25, 2004 14:55 |
| lieverd, kop op toch.. Geef niet op, praat... je bent lief.. echt vergeet dat toch niet! Xxx Ilona |
|
| *Shanti*: | Dinsdag, mei 25, 2004 13:49 |
| Niemand kan je wat aandoen, alleen dat wat je zelf toestaat! Denk positiever over jezelf! Sterkte, namasté, Shanti |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Amanda Christina | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||