ik heb mezelf niet meer onder controle
ik ben zwaar depressief
maar on m'n ouders niet ongerust te maken
ben ik thuis spraakzaam,vrolijk en lief

maar ik heb nooit een goede stemming
als je begrijpt wat ik bedoel
voor mij zou alles stil mogen zijn,voor eeuwig
omdat ik toch niet kan winnen van dit gevoel

als ik 's ochtens wakker wordt
denk ik aan de nieuwe dag
waar ik dan zo tegenopzie
dat ik baal dat ik niet blijven liggen mag

ik probeer mijn problemen te vergeten
te doen of ze er niet zijn
en aan de buitenkant is niks te zien
maar vanbinnen snijd de pijn

ik heb ook steeds meer ruzzie
en op school gaat t niet goed
het liefst spring ik van de brug
maar daarvoor heb ik te weinig moed

ik zie het niet meer zitten
en ik kon er niet meer uit
ik doe aan zelfverminking
ik zet krassen in m'n huid

alles wordt alleen maar erger
zo ook de sneden in mijn vel
eerst durfde ik niet diep te snijden
....maar nu durf ik dat wel

ik vind mezelf lelijk
en zou het liefst alle spiegels kapot slaan
zodat ik mezelf niet kan zien
zodat ik ''mij'' uit de weg kan gaan

het liefst zou ik een eind maken aan de problemen
en als dat zelfmoord betekent,neem ik dat erbij
want verder draaien in deze neerwaartse spiraal
dat gaat er niet meer in bij mij....

*hoewel ik het in de ik-vorm heb geschreven gaat het niet over mij*