na 2 jaar stilte...me moeder weet h
Tranen stromen
Mijn schouders schokken
Na 2 jaar stilte
Komen woorden
Moeder kijkt geschrokken
Krijgt een rood hoofd
Schrikt zich te pletter
Maar doet niets
Ben verbaast
Geen knuffel, geen kus, niets
Alsof ik gek ben
Ik heb het niet verzonnen
Je zegt niets
Blijft zitten
Even later loop je weg
Wat is er nou?
Ik moet harder huilen
Je gelooft me vast niet
Je denkt alleen slecht over me
Ben je dochter maar toch ook niet
Verwachtte een troostende arm
Woorden die me helpen
Of misschien een traantje op me wang
Nee hoor, niets
Blijkbaar sta ik er alleen voor
Je geeft niet om je eigen kind
Mag alleen de wereld in
Zonder een steun in je rug
marjolein
24-05-04
Reacties op dit gedicht
| **|black angel |**: | Zondag, juli 11, 2004 20:59 |
| je staat niet alleen hoor meis ookal ben ik 2 jaar jonger, ik wil gerust je steun in de rug zijn |
|
| Ria: | Dinsdag, mei 25, 2004 18:10 |
| kom op meisje... je staat niet alleen... je moeder is misschien geschrokken, maar ze had je weleens in haar armen kunnen nemen... Veel sterkte |
|
| Butterfly_20v: | Dinsdag, mei 25, 2004 17:58 |
| Hey Meis Niet opgeven! Echt niet doen! Laat je niet klein maken! Je bent sterker dan dat. Vecht ervoor... Ik heb zelf ook zo'n moeder, eentje die dingen niet geloofd en het niet wil geloven... Maar laat dat je niet in een put duwen. Die zon gaat ook voor jou schijnen, zolang je er maar in blijft geloven... dikke knuffel *Butterfly* |
|
| *joyce*: | Dinsdag, mei 25, 2004 17:41 |
| Hey meis, Heel erg goed van je dat je het toch verteld hebt! En idd zelf doet het je al zoveel pijn..en dan nu dit met je moeder. Ik denk dat ze ook wel heel erg schrok want ze verwacht dit ook niet. Wacht het even een dagje af..en kijk wat ze dan doet. Ze had inderdaad je een knuffel of wat dan ook kunnen geven om te laten zien dat ze met je mee leeft en om je geeft. Mijn moeder is precies zo.. Maar wat doen we er aan. Je moet weten..Ik ben er altijd voor je |
|
| Fading Away: | Dinsdag, mei 25, 2004 17:24 |
| Oh, Marjolein.. Dit is zo moeilijk, het doet jou al zo'n pijn dat het gebeurd is, maar nu word je ook nog niet eens geloofd.. Zo pijnlijk.. Het is een zware strijd, meisje, maar de moeite waard.. Laat ze jou niet de waarheid ontnemen. De waarheid, hoe pijnlijk ook, heb jij.. Vecht, alsjeblieft.. Veel Sterkte, Fading Away |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *shasa* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||