ZE ZIJN VERDWENEN
ZE ZIJN VERDWENEN
Je hebt mijn familie en vrienden
van mij verwijderd in mijn lijden,
zodat mijn ziel,
hoe ze ook moet strijden,
bij niemand heil of bijstand vindt.
Ik zoek hen vergeefs.
Ik moet eenzaam wenen:
al mijn bekenden zijn verdwenen.
Je hebt mijn familie en vrienden
van mij verwijderd in mijn lijden,
zodat mijn ziel,
hoe ze ook moet strijden,
bij niemand heil of bijstand vindt.
Ik zoek hen vergeefs.
Ik moet eenzaam wenen:
al mijn bekenden zijn verdwenen.
Reacties op dit gedicht
| arie: | Maandag, mei 07, 2001 16:55 |
| Dit voelt zo dubbel Martin... bekenden verliezen, jammer maar helaas... Vrienden, die verlies je nooit! echte vrienden althans... Arie |
|
| ilona krijgsman: | Maandag, mei 07, 2001 13:30 |
| lees dit met gemengde gevoelens........ | |
Over dit gedicht
| Auteur: Machiavelli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||