Liefste nonkel,
Je bent nu al een tijdje dood.
maar ik vergeet je nooit.
Jij was zo speciaal en voor mij ben je dat nog steeds
als ik aan je denk is het net of ik niets meer beweeg.
dan beging in te huilen,
en in de kleinste hoekjes te schuilen
Ik mis je hier om me heen.
waarom liet je me toch zo alleen.
Wanneer ik in m'n bed lig is het net of ik nog met je praat, en geloof me dat doet echt raar.
maar voor mij is dat een groot gebaar.