IN KEREND TIJ

in kerend tij

je gaf me ogen
om je blik te lezen
ik mocht je zien
in ongebruikte kleur
en zonder tegenlicht

in stil bewegen
liet je me handen
gaan over je huid
we stemden af op
ongehoord geluid

we dronken water
dat ons samenvloeide
werden één in smaak
hoopten dat nieuw leven
ons deed openbloeien

het was te laat
in kerend tij
verdronken wij
ogen neergeslagen omdat
handen ringen dragen

wil melker
26/05/2004

Geschreven door

wil melker

Reacties op dit gedicht

wil melker vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Paul de Bruyn:	Woensdag, mei 26, 2004 12:40
Wil... een mooi beeld, hoewel wat somber aan 't einde... Geniet zoals ik van dit gedicht genoten heb een hele fijne dag liefs Paul

MayadeBij:	Woensdag, mei 26, 2004 11:35
Yep, ik draag er twee, beiden door mij aan mezelf gegeven :) Kus!

Over dit gedicht