Levende angst
Angst leeft
voor onbekende donkere schaduwen
die mij tot stille wanhoop drijven
Mijn hart is hulpeloos en beeft,
wil niet in eenzaamheid verblijven
'k Wil warmte voelen, jouw genegenheid
Jij bent mijn trots, mijn hoop, mijn liefde
Jij mag bij mij je smarten kwijt
of wat je ooit nog kwetst
'k Wil nimmer horen één woord nog van spijt
Als om ons heen
het leven ons verwondt, doet sterven
dragen de lasten wij alleen
Want veel te lang werd niet getroost
noch voelden wij geborgenheid van armen
Wij 'zijn', en eindelijk aangeland
bij ons voor wie we zijn geboren
Wij wandelen door eeuwen van de tijd
en hebben ons gelukkig niet verloren
Wij houden zelfs in pijnen stand
Angst leeft!
Maar niet meer onbekend
de schaduwen, de oude wonden
Leven is licht; met liefde ons nu zelf verwend
Alsof wij ooit nog anders konden.
**********
sunset 27-04-2004
**********