eenzaam
Ze zegt hetgeen wat ze niet bedoelt,
maak haar waarheid niet tot de jouwe,
ze wilt met haar leven stoppen in deze leugen,
omdat ze niet meer kan vertrouwen.
Spijt voor alles, omdat zij is doorgegaan,
en ondertussen nooit een stap heeft verder gelopen,
anderen hebben haar laten staan,
zij heeft geen recht meer op hopen.
Ze wil niets meer dan vergeten,
niet meer voelen wat jij ook niet voelen kan,
maak haar onzichtbaar en laat haar geen keuzes meer,
een leegte, een muur, huiverend en doodsbang.
Haar leven ingestort, van de ene val naar de andere,
laat haar toch niet horen, wanneer ze niet luisteren wil,
de droevige klanken in haar duisternis,
maken haar doof, eeuwig stil.
Sus haar paniek wanneer zij weer schreeuwen gaat,
te laat, je hebt haar al verlaten,
haar donkere ogen spreken haar zwijgende taal,
ondanks zij niet kan gaan praten.
Een reikende hand is alles wat ze nodig heeft,
maar jij duwt haar hard opzij,
geen waarde, zij die niet meer leeft,
de dood is haar sterk nabij.
Fluisterend maakt zij je het duidelijk,
dat zij niet meer door kan gaan,
maak haar waarheid niet tot de jouwe,
laat haar vallen, laat haar gaan.