Het lijkt stil...
maar inwendig,
...schreeuw ik om hulp
uitwendig kruip ik
in mijn schulp
ik schreeuw van woede,
onmacht én verdriet
niemand die dat ziet
ik schreeuw om het leven,
wat mij is aangedaan,
mijn dochtertje, mijn zoontje,
... en het onbegrip van mensen
en hun hartewensen
ik weet het zeker, men hoort mij wel
maar of men helpen wil.....