Praten of
Er was eens een man, die was vrijgezel,
Wilde niet alleen zijn, maar was dat dus wel!
Op een dag kwam hij een vrouwtje tegen,
Zij was heel rustig, maar beslist niet verlegen!
Hij raakte van haar helemaal in de war,
Zenuwachtig als zij kwam, dat was al te bar!
Vele malen hebben zij elkaar gesproken,
Ze konden elkaar bijna niet mislopen!
Toch werd het rond hun een beetje stil,
Hij wist niet zo goed wat hij eigenlijk wil!
Nu is de dag toch eindelijk gekomen,
Dat ze niet meer kwam, weg is uit zijn dromen!
Toch denkt hij nog heel vaak aan haar,
Het werd zo stil, dat was eigenlijk wel naar!
De grote vraag is, was dit wel goed?
Niks meer te zeggen, hij had niet de moed!
Dus heeft hij haar maar opgegeven,
De beslissing genomen zonder haar te leven!
In gedachten soms verzonken en stil verdriet,
Want haar vergeten, nee dat kan hij dus niet!
==============================================
Wat is het moraal van dit verhaal?
Eenzaam en alleen, dat zijn we soms allemaal!
Alleen laat het geen bezit van jou zijn,
Want als je dat bent, voel jij die eenzame pijn!
Dat te moeten missen, wat je zo lief had,
Dan te moeten leven, op een ander levenspad!
Reacties op dit gedicht
| Hermans Dirk: | Vrijdag, mei 28, 2004 12:52 |
| je gedichte is goed maar zeer bedrukkent het staan nogal kort in één je heb dat mooi gedicht super gemaakt |
|
| Supermuis.: | Vrijdag, mei 28, 2004 10:48 |
| Mooi, gevoelens zijn wel rare dingen hé.... Knuffel... supermuis....:) |
|
| jij: | Vrijdag, mei 28, 2004 10:31 |
| Wauw!! Je hebt helemaal gelijk! :) - KuSs - |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lejan Verschoor | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||