Verlaten en alleen
Als ik zo af en toe in me kijk,
zie ik meestal niets.
Diep in mijn ziel voel ik me verlaten en alleen.
Alsof niets of niemand om me geeft in deze wereld.
Maar eenmaal jij er bent,
voel ik me weer beter.
Je bent alsof de zon in mijn leven,
de sterren in de nacht.
Ik weet niet hoe je bent,
je bent gewoon jezelf.
Ik hoop zo vaak dat ik dat ook eens kan.
Gewoon mezelf zijn.
Gewoon is niet naar die verloren ziel kijken.
Maar telkens komt het weer.
Ik wil voelen hoet het is om vrij te zijn.
Om vrij te zijn van die verdorven gedachte.
Als je goed in me kijkt, dan zie je dat ik afgestorven ben.
Dat m'n ziel een zuchtje van leven nodig heeft.
Wie gaat me dat zuchtje geven?
Reacties op dit gedicht
| Fading Away: | Vrijdag, mei 28, 2004 19:30 |
| "Dat m'n ziel een zuchtje van leven nodig heeft" Zo'n teder tastbare zin.. Whoeiiiiiiii.. een zacht briesje wat jou het leven in blaast.. Hou vol, Nele.. Liefs, Fading Away |
|
Over dit gedicht
| Auteur: aghikenea | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2004 | ||
| Thema's: | ||